سازمان دانشجویان دانشگاه تهران در خلال دوران نه چندان طولانی فعالیت‌هایش در فاصله سال‌های میانی دهۀ 1320 تا سال‌های نخست دهۀ بعد، اگر چه تجربه‌ای ابتدایی و آغازین در عرصۀ فعالیت‌های دانشجویی ایران محسوب می‌شد ولی از لحاظ دستیابی به سطحی از انسجام صنفی و همچنین تأثیر سیاسی به چنان نهاد نیرومند و مؤثری تبدیل شد که به رغم توسعۀ چشمگیر آموزش عالی در سال‌های بعد هنوز هم هیچ سازمان دانشجویی واحدی نتوانسته است از حیث نفوذ سیاسی و اعتبار صنفی، عملکردی همطراز آن ارائه دهد.