کتابِ حاضر نقد و ارزیابی روشِ «تحلیل طبقاتی» است در تبیینِ فاعلیت جمعی در سیاست‌های رهایی‌بخش. نقد، از طریقِ مقایسه میان مقام نازلی که پیروان این روش تحلیلی برای گروه‌های میانیِ جامعه در تبیینِ این فاعلیت جمعی قائل بودند، با نقشی که آنها عملاً در این زمینه ایفاء کردند. به عبارت دیگر، نقدی است از طریق مقایسه میان بی‌نقشیِ بالقوۀ آنها در فلسفۀ تاریخ مارکسیستی و نقشِ بالفعل آنها در تاریخ، به آن صورتی که در واقعیت شکل گرفت.