بیست مقاله‌ای که در این مجموعه منتشر شده‌اند به شیوه‌های گوناگون تأکیدی هستند بر اهمیّتِ تکیه بر نقش «کنشگرِ عقلانی» در انتخاب میان مسیرهای مختلفی که همواره پیش پای فرد، گروه‌های مردمی و جوامع انسانی گشوده هستند. کنشگر عقلانی‌ای که هیرشمن در تمامی آثارش، توانایی‌هایِ او را در تأمل و تأنی در اموری اثبات می‌کند که به پیشبرد، حمایت و ترویج یک جامعهٔ دموکراتیک یاری می‌رسانند. کنشگری که در پسِ پشتِ تمامی تقلّاهای نظریِ هیرشمن همچون تَه‌نقش قابل‌رؤیت است. از این رو، در تمامی آثار هیرشمن همواره دو پرسشِ بنیادینِ مرتبط با یکدیگر را می‌توان شناسایی کرد: اوّل آنکه چگونه و تحت چه شرایطی است که کنشگریِ عقلانی ـ خواه به صورت فردی و خواه به صورت جمعی ـ برانگیخته می‌شود؟ و دوّم آنکه چه موانعی اعم از گفتمانی و عینی می‌توانند مانع از این انگیزش بشوند؟