سفرنامههای جهانگردان خارجی به ایران هنوز هم یکی از منابع مهمّ تاریخ معاصر ایران هستند؛ برخی از این سفرنامهها متناسب با نوع نگاه یا دانش شخص جهانگرد، حاوی جزئیات و دقایق فراوان هستند و برخی نیز همانند این کتاب حاصل یک سفر شتابزده در امتداد یک مسیر عمده و شناختهشده از جنوب به شمال ایران؛ امّا آنچه این گزارش را اهمیّت میبخشد تقارن آن با دورهای است که ایران را یک قحطی بزرگ و سراسری فراگرفته بود و در نتیجه افزوده شدن دادههایی چند در این زمینه بر دانستههای موجود.