کتابِ حاضر اولاً تلاشی است برای محک زدنِ دیدگاه‌های مرسوم در مورد نقش سیاسی بازار از طریق طرح پرسشی ناظر بر فاعلیت پررنگ سیاسیِ بازار از اعتراض به قرارداد رژی تا انقلاب 1357، در مقایسه با نقش منفعل وی پس از آن. دوم تلاشی است برای پاسخ به همین پرسش از طریق مفهوم‌پردازیِ بازار همچون مجموعه‌ای از شبکه‌ها که در کنش‌های شخصی اعضایش حک شده‌اند و در تعامل با دیگرِ همتایان، نمودی عینی می‌یابند. به این اعتبار، علاوه بر موشکافی‌های بدیع در انواع ارتباطاتی که هویت بازار در ایران را می‌سازند، کتاب حاضر را می‌توان تشریک مساعیِ جدّی‌ای دانست در مبحث ناظر بر فاعلیت سیاسی گروه‌های اجتماعی و نهادهای سیاستگذاری که همواره هم از جذّاب‌ترین و هم از مناقشه‌انگیزترین مباحث معطوف به مطالعۀ نظریه‌ها و تجارب دوران‌های گذار در جامعه‌شناسی سیاسی بوده‌است.